Armadale

Armadale jest miasteczkiem położonym (w linii prostej) nieco ponad 30 km na zachód od Edynburga. Formalnie właśnie tutaj znajduje się domowy tor drużyny Edinburgh Monarchs. W samej miejscowości za wiele do zobaczenia nie ma. Dojechać można tutaj pociągiem bocznej linii Edynburg – Glasgow lub autobusami z Edynburga.

Tor znajduje się we wschodniej części miejscowości, przy drodze wyjazdowej. Przyjechałem tutaj w lipcu 2022 r, poniewaź ten sezon miał być ostatnim w historii tego obiektu. Były wielkie plany, była nowa lokalizacja, była wizualizacja nowego obiektu. Wszystko oprócz… terenu. Udało się przedłużyć jego żywot jeszcze na sezon 2023, a co będzie później z drużyną Monarchów, tego nie wiem.

Po przybyciu na miejsce nie wiedziałem jak zareagować, bo już zewnątrz było widać, że cały obiekt jest jedną wielką prowizorką. Rolę bram pełniły zwykłe drzwi wyjściowe, które akurat były pod ręką. Z drugiej strony fajne są właśnie takie ciekawostki, bo świadczą o kreatywności miejscowych pasjonatów. Po wejściu na obiekt okazało się, że budowla na prostej startowej przypomina nieco jakieś opuszczone miasteczko na Dzikim Zachodzie. Ważne, że działa. Na pierwszym łuku znajdował się prowizoryczny parking, bo inny przecież nie mógł być. Prosta przeciwległa jest niedostępna, a na drugim łuku są sektory siedzące i pewne nachylenie terenu pozwalające na oglądanie zawodów na stojąco. Ogólnie mówiąc nie jest to łatwy obiekt do oglądania zawodów, nie mówiąc już o fotografowaniu.

Przed zawodami mogłem spokojnie wejść do parkingu, wejść na tor i porobić kilka zdjęć. Mogłem przyjrzeć się temu co zostało z dawnego toru do wyścigu psów, który został zamknięty w 2016 roku. Na pewno trudniej jest utrzymać obiekt wyłącznie żużlowy i fakt, że Armadale Stadium wciąż jeszcze działa jest sporym sukcesem.

Sam tor żużlowy jest bardzo krótki, z podniesionymi i bardzo ostrymi łukami. Tor owal bardzo techniczny, na którym nie osiąga się jakichś wielkich prędkości. Chodząc po torze przed zawodami widziałem bardzo mocno namoczoną i gliniastą nawierzchnię. Same zawody trzymały w napięciu ze względu na wynik, ale mijanek nie było. Mogłem jednak zobaczyć styl jazdy zupełnie inny na torach kontynentalnych.