Olching

Olching jest niezbyt dużym bawarskim miasteczkiem, leżącym na północny zachód od Monachium, w niedalekiej odległości od tamtejszego ringu. Nie ma tutaj spektakularnych zabytków. Zwyczajna, niespecjalnie wyróżniająca się niczym wielkim miejscowość.

Tym co niegdyś pozwalało usłyszeć o Olching był niewątpliwie tutejszy tor żużlowy – dwukrotnie rozgrywano tutaj finał Drużynowych Mistrzostw Świata (1972, 1981), a 1996 roku tytuł Indywidualnego Mistrza Świata Juniorów zdobył tutaj Piotr Protasiewicz – pierwszy reprezentant Polski, który stanął na najwyższym stopniu podium tych rozgrywek.

Przyjechałem tutaj w czerwcu 2022 roku, a okazją były pierwsze zawody z cyklu German Speedway Masters. Organizatorze zebrali całkiem przyzwoitą obsadą, a towarzyski charakter sprawiał, że w trakcie imprezy otwarty dla kibiców był parking.

Choć długość toru wynosi aż 390 metrów, to proporcje pomiędzy prostymi i łukami są inaczej rozłożone niż w przypadku innych bawarskich owali, dzięki czemu zawodnicy znacznie większy dystans muszą pokonać ślizgiem kontrolowanym. Gołym okiem można stwierdzić, że proste są szersze niż standardowe, ale jednocześnie łuki wcale już szerokie się wydają w stosunku do innych owali. Jako ciekawostkę można dodać, że wewnątrz toru znajdują się bieżnia lekkoatletyczna, boisko do koszykówki, do siatkówki i piłki ręcznej, co może wskazywać na wykorzystanie obiektu np. do celów szkolnych. Generalnie tor ma dość oryginalny kształt z charakterystyczną nawierzchnią w ceglastym kolorze. Trybuny z miejscami siedzącymi są na prostej startowej, a poza nimi dookoła toru jest trawiasty wał, z którego dość przyjemnie ogląda się zawody. Nad wyjazdem z parkingu jest przejście, dzięki któremu można spokojnie chodzić dookoła toru.

Bardzo charakterystyczny był sposób polewania toru, ale nad jego skutecznością można by trochę popracować 🙂