Statystyki szkolenia 2025

Lubię bawić się statystykami, co chyba da się zauważyć. Na moim profilu Facebookowym przedstawiłem kilka odcinków statystyk dotyczących szkolenia w Polsce w klasie 500cc. Po drodze wyszły dwa błędy, które zgłosili mi czytelnicy. Tutaj wyniki zebrane są w jeden odcinek z dwoma – że się tak wyrażę – bonusami.

Na podstawie danych, które można wydobyć z serwisu PZM wyszło mi, że od 2015 roku egzamin na certyfikat „Ż” zdało 326 zawodników w wieku juniora (nie liczę seniorów), przy czym jeden z nich zdążył egzamin zdać dwukrotnie.

W rozbiciu na lata wygląda to następująco

Dopiszę tylko, że na chwilę obecną 29 żużlowców, którzy zdali egzamin na certyfikat „Ż” zostało formalnie zgłoszonych do rozgrywek, czyli mogą startować w zawodach.

To oczywiście suche dane, ale widać z nich, że praktycznie jeszcze w wieku juniora rezygnuje prawie połowa zawodników. Na etapie U24 zostaje kilkanaście procent, a do naprawdę dorosłego żużla przechodzi kilka procent żużlowców.

Z tego co kojarzę, plan szkoleniowy był weryfikowany od 2017 roku. Co ciekawe, przez dwa lata przed wdrożeniem tegoż planu szkoleniowego wcale nie było jakoś specjalnie mniej zdanych egzaminów na certyfikat „Ż”.

Jeśli wziąć pod uwagę średnią liczbę tegorocznych imprez na zawodnika, to według podziału na rok zdania licencji wygląda to następująco:

Przy okazji zawodników z 2020 roku widać, że jakościowe szkolenia przynosi efekty. Za to wśród tych z lat 2015-2016 średnią zaniżają żużlowcy startujący okazjonalnie w celu wypełnienia obowiązków regulaminowych.

——————

Drugi odcinek by chyba trochę kontrowersyjny. Dlaczego? Szukałem zawodników, którzy uzyskali certyfikat „Ż” w latach 2017-2023 i nadal jeżdżą. Przedstawiam wyniki wg ośrodków, czyli wg miast, nie bawiąc się już specjalnie w podziały na oficjalnie istniejące w tym okresie podmioty. Dlaczego te lata? Ponieważ od 2017 roku weryfikowany był regulamin szkoleniowy, a jednocześnie dość oczywistym jest, że zawodnicy, którzy uzyskali certyfikat „Ż” w latach 2024-2025 nadal startują.

Zliczam tylko ośrodki, które w tym okresie wyszkoliły co najmniej dwóch zawodników, tzn. nie uwzględniam tutaj Wschowskiego Klubu Motorowego, którego wychowankiem jest Jakub Miśkowiak, Lamby (Bartosz Bańbor), Automobilklubu Gorzowskiego (Nikodem Bartoch). Nie uwzględniam też KKŻ Kraków, w barwach którego formalnie licencję uzyskali Bartłomiej Kowalski oraz Kamil Kiełbasa – wychowankowie Szkółki Janusz Kołodzieja
Zestawienie wygląda następująco (od najskuteczniejszego klubu):

Chciałbym w tym miejscu zauważyć, że cztery najskuteczniejsze kluby dostały kary za niewłaściwe szkolenie. To chyba nie wymaga komentarza.

Dla mnie osobiście najsmutniejsze są dane dotyczące Falubazu. Wynika to wg mnie z polityki klubu (kupiony zawsze będzie lepszy) i braku perspektyw wychowanków na coś więcej niż wymuszone starty w zawodach juniorskich. Ale to temat na zupełnie inny tekst…

Nie wliczyłem tutaj Kacpra Sajdaka z Kolejarza Opole, który zakończył karierę w trakcie obecnego sezonu. Ostatnio wrócił, ale nie startował od momentu powrotu nie startował jeszcze w zawodach.

————

Kolejne spojrzenie na statystyki szkoleń, ale tym razem będzie to poglądowe przedstawienie zysków za wartościową pracę z adeptami i właściwe szkolenie młodych żużlowców, gdyby Pro Junior System działał już w tym sezonie.

O co chodzi? 21 sierpnia ukazała się na portalu Sportowe Fakty rozmowa z Wojciechem Stępniewski, prezesem PGE Ekstraligi. Autorem jest Jarosław Galewski. Odnośnie wspomnianego systemu pada następująca odpowiedź:

„Nadal jest to projekt, który – tak zakładamy – wejdzie w życie na sezon 2026. Krótko mówiąc, będzie on polegał na stworzeniu funduszu finansowego z premiowaniem występów wychowanków, ale tylko klubów w danym momencie startujących w PGE Ekstralidze. Innymi słowy, jeśli w danym sezonie rozgrywkowym klub będzie występował w PGE Ekstralidze, to będzie otrzymywał środki finansowe za punkty zdobywane przez wszystkich swoich wychowanków (juniorów) startujących w tym samym sezonie w klubach wszystkich trzech polskich lig.”

Jak zatem wygląda aktualnie sytuacja z punktami wychowanków (zawodników do 21 lat) klubów ekstraligowych na wszystkich trzech poziomach rozgrywkowych?

Po kolei: Drużyna, punkty wychowanków w Ekstralidze, 2. Ekstralidze oraz KLŻ, a na końcu suma. Uwzględnione zostały współczynniki dawnego KSM, czyli p unkty zdobyte w 2. Ekstralidze dzielę przez 1,4, punkty zdobyte w KLŻ dzielę przez 1,96.

Leszno: 36,00 + 180,00 + 35,71 = 351,71
Grudziądz: 100,00 + 37,86 + 38,27 = 176,12
Ostrów Wlkp.: 51,00 + 90,00 + 0,00 = 141,00
Bydgoszcz: 108,00 + 29,29 + 0,00 = 137,29
Gorzów Wlkp.: 106,00 + 0,00 + 8,16 = 114,16
Częstochowa: 94,00 + 0,00 + 0,00 = 94,00
Szkółka Janusz Kołodziej: 0,00 + 88,57 + 0,00 = 88,57
Wrocław: 53,00 + 31,43 + 0,00 = 84,43
Toruń: 73,00 + 0,00 + 1,53 = 74,53
Tarnów: 0,00 + 70,00 + 0,00 = 70,00
Gniezno: 21,00 + 0,00 + 30,61 = 51,61
Rybnik: 39,00 + 0,00 + 0,00 = 39,00
Rawicz: 0,00 + 30,00 + 0,00 = 30,00
Lublin: 9,00 + 0,00 + 17,86 = 26,86
Opole: 0,00 + 0,00 + 23,47 = 23,47
Krosno: 0,00 + 6,43 + 9,18 = 15,61
Gdańsk: 0,00 + 0,00 + 12,24 = 12,24
Rzeszów: 0,00 + 1,43 + 0,00 = 1,43
Łódź: 0,00 + 0,00 + 0,00 = 0,00
Zielona Góra: 0,00 + 0,00 + 0,00 = 0,00
Kraków: 0,00 + 0,00 + 0,00 = 0,00
Poznań: 0,00 + 0,00 + 0,00 = 0,00
Piła: 0,00 + 0,00 + 0,00 = 0,00

Gdyby nie wliczać współczynników i wszystkie drużyny ligowe zebrać w jedną tabelę, to ponownie najlepiej wypada czwórka klubów ukaranych za niewłaściwe szkolenie.

Po uwzględnieniu współczynników promowane są kluby jadące w Ekstralidze, więc zyskuje Bydgoszcz na Wiktorze Przyjemskim. Poza tym niewiele się zmienia. A w przypadku pięciu ostatnich klubów matematyka jest nieubłagana. 0 podzielone przez inną liczbę dalej daje 0.

———

Zestawienie punktów zdobytych przez wychowanków poszczególnych ośrodków w rozgrywkach Ekstraligi U24:

Leszno: 667
Toruń: 447
Grudziądz: 425
Częstochowa: 411
Wrocław: 258
Rybnik: 238
Lublin: 201
Gorzów Wlkp.: 178
Ostrów Wlkp.: 87
Gniezno: 79
Szkółka Janusza Kołodzieja: 77
Zielona Góra: 13

———

Na koniec zestawienia, których nie publikowałem na Facebooku.

Punkty wychowanków poszczególnych ośrodków w DMPJ, wliczając w to także zawody szkoleniowe DMPJ.

Leszno: 838
Grudziądz: 721
Częstochowa: 454
Bydgoszcz: 419
Gorzów Wlkp.: 411
Gniezno: 387
Ostrów Wlkp.: 383
Krosno: 343
Wrocław: 333
Lublin: 323
Toruń: 307
Tarnów: 232
Rybnik: 213
Szkółka Janusza Kołodziej: 158
Opole: 153
Gdańsk: 135
Łódź: 105
Rawicz: 92
Zielona Góra: 79
Rzeszów: 72
Kraków: 29
Poznań: 24
Piła: 12

——

Ostatnie zestawienie zawiera punkty wychowanków poszczególnych klubów (zawodników młodzieżowych) poza Polską. Nie wliczam tutaj rozgrywek KLŻ, czyli meczów rozegranych w Daugavpils i Landshut.

Po kolei mamy tutaj zawodnika, ośrodek, w ramach którego uzyskał certyfikat „Ż”, liczbę punktów zdobyty zagranicą oraz liczbę

Wiktor Przyjemski (Bydgoszcz): 126 – 15
Oskar Paluch (Gorzów Wlkp.): 55 – 9
Kevin Małkiewicz (Grudziądz): 41 – 4
Jan Przanowski (Grudziądz): 36 – 4
Antoni Mencel (Leszno): 27 – 4
Bartosz Bańbor (Lamba): 14 – 3
Kacper Tkocz (Rybnik): 39 – 2
Adam Putkowski (Bydgoszcz): 20 – 2
Eryk Kamiński (Gdańsk): 18 – 2
Jakub Krawczyk (Ostrów Wlkp.): 12 – 2
Jędrzej Chmura (Gniezno): 7 – 2
Szymon Ludwiczak (Częstochowa): 8 – 1
Damian Ratajczak (Leszno): 12 – 1
Tobiasz Jakub Musielak (Leszno): 12 – 1
Kacper Łobodziński (Grudziądz): 11 – 1
Bartosz Jaworski (Lublin): 11 – 1
Filip Seniuk (Ostrów Wlkp.): 10 – 1
Paweł Sitek (Ostrów Wlkp.): 10 – 1
Kacper Mania (Leszno): 10 – 1
Franciszek Karczewski (Częstochowa): 9 – 1
Kamil Winkler (Rybnik): 5 – 1
Emil Maroszek (Bydgoszcz): 3 – 1
Antoni Kawczyński (Toruń): 1 – 1
Krzysztof Lewandowski (Toruń): 0 – 1

Jak widać część żużlowców jest nieoczywista. Ci lepsi poza ekstra topem właściwie jeżdżą tylko w Polsce. Gdyby odliczyć SGP2, IME U19, to lista byłaby sporo krótsza. To nie wróży dobrze, jeśli chodzi o rozwój i przyszłość. Generalnie niewielu polskich juniorów startuje zagranicą. Czy to wynika z kosztów, z małej liczby potencjalnych imprez, z braku terminów, z braku zgody klubów na starty zagraniczne? Nie wiem.