Dzięki internetowej relacji mogłem obejrzeć drugi finał Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów i wciąż jestem w szoku, że wygrał go Dmitri Berge, a jednocześnie naprawdę cieszę się z takich rozstrzygnięć. Szczerze mówiąc bałem się trochę, że zgodnie z przewidywaniami wygra Krystian Pieszczek i całość stanie się zwyczajnie nudna. A tu taka przyjemna niespodzianka…
Zgodnie z profilem tej strony jestem kibicem żużla, więc kwestie narodowe czy przynależność klubowa nie mają dla mnie w tej kwestii wielkiego znaczenia. Jeśli dyscyplina ma się rozwijać, to najzwyczajniej w świecie muszą pojawiać się młodzi zawodnicy z różnych krajów. I nie pozostaje mi nic innego jak tylko przyklasnąć takim właśnie rozstrzygnięciom pardubickiego finału.
Tak na marginesie, to fakt, że główny faworyt, mający kontrakt, o którym pewnie pomarzyć może tylko większość uczestników tego cyklu, posiada jeden silnik przygotowany na tak ważne zawody świadczy albo o zlekceważeniu rywala, albo o braku profesjonalizmu, albo o… Jeśli chodzi o trzecią ewentualność to musimy jeszcze poczekać około miesiąca, ale skoro senator Robert Dowhan idzie do mediów i mówi, że budżet Falubazu ucierpi, bo nie trafią tam pieniądze, których nikt nie oczekiwał, to pewnie kwestią czasu pozostaje błaganie miasta o wspomożenie klubu. W każdym razie jest to śmieszne. Przynajmniej dla mnie.
Mniejsza o powyższe problemy. Sam fakt, że młodzi Francuz i Duńczyk wygrywają na kontynentalnym torze, na którym chyba nigdy nie mieli okazji startować świadczy, że żużel idzie w dobrą stronę. A jeśli kolejne dwa miejsca zajmują Australijczycy, to właściwie jest to pełnia szczęścia. Wiem, podejście jest mało patriotyczne, ale takie mam zdanie na ten temat. I nawet nie próbuję wytłumaczyć tego ekstraligowym fanom, bo i tak nie zrozumieją. Niestety polskim kibicom wydaje się, że żużlowcy powinni u nas walczyć jak nigdzie indziej, bo mają kosmiczne, jak na żużel, kontrakty. Otóż nie. Zawodnicy mają generalnie głęboko polską ligę i robią tylko tyle ile trzeba, żeby zgarnąć odpowiednie wynagrodzenie. A walczą zupełnie gdzie indziej. Żeby było śmieszniej, to aż trzech z czwórki triumfatorów finału IMŚJ w Pardubicach to nie dotyczy, bo… są w Polsce praktycznie nieznani.
Po dwóch turniejach mamy przekrój zawodników, którzy startowali na bardzo specyficznym torze w King’s Lynn oraz długim i szerokim obiekcie w Pardubicach. Polski faworyt (startujący z dziką kartą) póki co ma jeden punkt straty i w perspektywie tor, na którym się wychował. Ciekawe jak zakończy się ta rywalizacja.